پوسیدگی دندانی

به معنای تخریب ساختار دندانی بر اثر اسیدهای تولید شده توسط باکتری ها است. باکتری های عامل پوسیدگی ، در دهان همه کودکان از دوران نوزادی وجود دارد. با تغییر شرایط دهانی ، تعداد و فعالیت این باکتری ها در مقایسه با باکتری های بی ضرر دهان افزایش می یابد. به این صورت که در صورت تمیز نکردن پلاک های غذا از روی دندان، باکتری ها در این پلاک ها جمع می شوند و با افزایش مصرف مواد قندی ، این باکتری ها شروع به تولید اسید می کنند که باعث تخریب سطح دندان میشود. این خوردگی مینای سطح دندانی با گذشت زمان به صورت حفرات پوسیدگی در سطح دندان نمایان شده و در ادامه باعث گیر غذایی و درد هنگام غذا خوردن می شود.

پوسیدگی دوران نوزادی یا پوسیدگی سندرم شیشه شیر:

یک نوع خاص از پوسیدگی که به دلیل افزایش تعداد دفعات شیر خوردن نوزاد در طول شب به وجود می آید و با نمای خاص و به شکل پوسیدگی سطح بیرونی دندانهای جلویی فک بالا و آسیای شیری در سن زیر سه سالگی تشخیص داده می شود.

آبسه دندانی در مواردی که حفرات پوسیدگی درمان نمی شود و تخریب تا درگیر شدن عصب دندانی ادامه می یابد، بافت عصب ریشه دندانی بر اثر تجمع باکتری ها دچار التهاب و عفونت و تجزیه می شود. در ادامه، لثه اطراف دندان و گاهی بافتهای صورتی هم درگیر التهاب و عفونت می شوند که با نام آبسه دندانی لثه ای یا آبسه دندانی صورتی شناخته می شود.  در این موارد ضروری است از آنتی بیوتیک استفاده شود تا علایم درد و ناراحتی ناشی از التهاب و عفونت بافت های لثه و صورت کاهش یابد و از درگیری فضای حلقی و چشمی جلوگیری شود.