رویش دندان در نوزادان:

دندانهای شیری در نوزادان از سن ۶-۷ ماهگی شروع به رویش می کنند. رویش دندان همراه با درد و گاهی کبودی لثه است. البته به دلیل اینکه کودک بر اثر ناراحتی دست آلوده خود را در دهان می برد، علایم دیگری مانند تب و افزایش آبریزش از دهان هم بروز می کند. توصیه می شود تا برای کاهش احساس درد ، لثه ها توسط مسواک انگشتی ماساژ داده شوند و محلول دیفن هیدرامین مالیده شود. نان خشک و میوه های سفت در اختیار کودک قرار داده شود تا گاز بگیرد. در صورت تب و درد زیاد از استامینوفن استفاده شود.

رویش دندان در کودکان :

کودک در سن ۶-۷ سالگی ، مجددا علایم درد ، فشار و کبودی لثه را تجربه می کنند. این علایم در مورد رویش آسیای اول دایمی که به آسیای ۶ سالگی شناخته می شود، بسیار بیشتر است و گاهی باعث بیداری کودک از خواب می شود. بهتر است تا لثه ها توسط مسواک ماساژ داده شوند و محلول دیفن هیدرامین مالیده شود.

علامت دیگری که والدین در هنگام رویش دندانهای دایمی در کودکان ۶-۷ ساله با آن مواجه می شوند این است که گاهی اوقات در سن ۶ سالگی ، دندانهای دایمی پیشین در پشت دندان شیری رویش پیدا می کنند بدون آنکه دندان شیری لق شود. این نگرانی وجود دارد که رویش نابجای دندانهای دایمی باعث شود که در آینده نیاز به درمانهای گران ارتودنسی باشد. در بیشتر موارد نیاز به کشیدن زودهنگام نیست و باید تا افتادن دندان تا سن ۷ سالگی صبر کرد. ولی با این حال نیاز هست تا معاینه دقیق تر توسط دندانپزشک متخصص کودکان انجام گیرد.