برخی کودکان در سالهای اولیه عادات دهانی پیدا می کنند. ناخن جویدن، مکیدن انگشت یا پستانک ، فشار دادن دندانها بر روی هم به نام دندان قروچه از این عادات هستند که در صورت تداوم به بعد از سن ۳-۴ سالگی در رویش دندانها و رشد فکی تأثیرات منفی خواهد گذاشت. تغییرات مشاهده شده در ناحیه دندانی فکی به صورت فاصله افتادن و جلوزدگی دندانها ، بیرون زدگی زبان، تنگی فک بالا و تنگی تنفس و چفت شدن نامنظم و آسیب رسان دندانها است.

بنابراین از روش های متفاوتی مانند صحبت کردن، چسب و لاک های ناخن و پلاک های مخصوص و ارتودنسی پیشگیری استفاده می شود تا عادت کودک از بین برود.

هیچ نظری وجود ندارد